3,5 yaşın twitter algısı

Twitterdan takip edenler bilir malum bizim evde birkaç gündür oğlumun gri renkli oyuncak  arabasi (kendi tabiri ile grin ayaba 'si) kayipti.

Yapılan yoğun aramalar sonucu tüm minder altlari, dolap içleri, yatak altları ve kenarlari hatta daha da abartıp baza içlerine bile bakmistik ama yok...yoktu hiçbiryerde.

Üstelik de oğlumun "en son nerde bırakmıştın?" sorusuna verdiği yanıt "ama en son bendeydi" olmasina rağmen...

3 gün boyunca her sabah okula giderken yasadığımız "ama grin ayabamı bulamadık, onu bulacaktık:(( " muhabbeti "tamam oğlum bi gidelim okula akşam söz bulucaz aşkım" şeklinde  geçiştirilse de, akşam devam eden arama kurtarma çalışmalarından bir sonuç alınamamıştı.

En nihayet geçen gün yatak odasındaki şifonyerin ilk çekmecesini  içinden birşey almak için açtığımda çekmecede park halinde duran grin arabamızı görünce sevinçten çılgına dönüp resmini çektim:)

Amaç; yedi  cedde duyurulan hükümsüz arabamızın bulunduğu ve bizimle birlikte kalben de olsa aramalara seferber olan dostlarımızın da derin bir nefes almasiydi.

Tam bu esnada, ben resmi çekerken, oğlum geldi "napıyorsun annecim" dedi. "Resim çekiyorum hayatım, göndericem " dedim.  "Nereye" dedi?  Gel de şimdi  3,5 yaşındaki çocuğa yok twitterdı, yok sosyal zımbırtıydı nasıl anlatayım, ben de kestirmeden "dünyaya göndericem" dedim...

"Hmm tamam" dedi gitti.

Bu gün yuva dönüşü evde yine grin arabayi kaybettik, bir yandan ariyoruz  diğer yandan bizimki söyleniyor. Ne diye söyleniyor acaba diye durdum.

Pek bir hararetli ;

Cancan:   O kadar çektin gönderdin

Ben :  Anlamadım, neyi gönderdim oğlum?

Cancan :  Eee resmini çektin gönderdin ya

Ben:   Nereye?

Cancan : Dünya'ya

Ben : ???

Ben : Niye göndermiştim aşkım?

Cancan : E kaybolmasin diye anne, ama bak kayboldu iste!!!!

Ben:  :)

Not: Merak etmeyin Dünya'ya gönderilen grin ayaba, bu konusmanın devamında, girişteki ayakkabılığın önünde tepetaklak bir şekilde bulundu:)