Oğluş zaten hasta olduğundan evde anneannesiyle kaldı.
Bizde karı koca nerdeyse oğlumuzun doğumundan beri ilk kez yalnız sokağa çıktık...Tabii okula gidip yemekhaneye yerleştirilen sandalyelere oturup, Okulun müdiresi söze başlayıp çocuklarımızın bizim en değerli varlıklarımız olduğunu söylediği anlarda, yüreğimden ruhuma doğru hızla yol almaya başlayan göz yaşlarımı göstermemek için oldukça zorlandım açıkçası...
Herkes sürekli çoğumu birilerine bırakıp tek başıma dışarı çıkıp plan yapmam ve nefes almam gerektiğini söylüyor. Tabii bunu söyleyenler hep bekar:)) Hani derler ya bekara karı boşamak kolay diye...
İşin aslı çocuklar o kadar çabuk büyüyor ki, ve haftanın 6 günü çalışan bir anne olarak geriye kalan her dakikamı oğlumla geçirmek istiyorum ki hiç bir anının kaçırmayayım... Değil birkaç saat, bir saniyesi bile kıymetli... Gerçi birlikteyken de hep gül gibi anlaştığımız söylenemez , kriz anlarımızda oluyor bol bol... Her ne kadar babamız, " Oh olsun kendin gibi doğurdun işte, gör bak senden neler çekiyorum, anasının kopyası birdiniz iki oldunuz " diyorsa da:)) ben halimden memunum...
Yine veli toplantısı diye başlayıp taa nerelere geldim.. Hemen topluyorum:)
Okula gittik, öğretmenlerimiz biz karşıladı, tam aşağıya yemekhaneye inecekken tam önümüzde bir başka veli bizim öğretmene "Biz çocuğumuzu iyileştirip gönderiyoruz, buraya geliyor yine hasta oluyor kimin çocuğu hastaysa göndermesin kardeşim" derken benim adam tam parlayacaktı ki zar zor aşağıya indirdim. Bir de o sırada bizim çocuk da hasta ya, bizimki direkt üstüne alındı. Bizimde bu yılımız hep hastalıkla geçti hafta sonu iyileşiyor hoop pazartesi akşamı eve burnunu çeke çeke geliyor. Normal yani, bu çocuklar ilk defa aile dışında sosyal ortamlarla tanışıyorlar, kimle konuştuysam ilk sene hep böyle geçermiş. Biz de bu yılı böyle atlatacağız, çocuklar böyle böyle güçlenecek...
Toplantı da genel olarak çocuklarımızın durumlarından ziyade genel olarak çocuklara nasıl davranmalı ve davranmamalıyız anlattı. Soruları cevapladı. Aklımdayken söyleyeyim. Eğer evde iki çocuk varsa kesinlikle küçüğün küçüklük avantajı yok, olmamalı...Bir çikolatayı ikiye bölerek değil büyük parçayı abiye küçük parçayı küçük çocuğa vermek lazımmış. Ya da abiye o küçük bak kardeşini idare et denmemeliymiş... Adalet böyle olurmuş...Herkes hak ettiğini almalıymış.
Bu arada toplantı çıkışı kuzuların gelişim bilgileri ile ilgili karnelerimizi de aldık:)))
Valla çok memnun oldum.. Buyrun bakın:)
 |
| İlk Karnemiz |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder