Malumunuz bugün 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı... Çocuğumun yanında olmam gereken günde işteyim. Açıkçası hiç bir bayram çalışıyor olmak bu kadar çok koymamıştı... Sosyal paylaşım zımbırtılarında millet çocuklarıyla geçirdikleri anların resmini koydukça benim yüreğime ağırlıklar biniyor... Neyse ki kuzum da babasıyla dışarı çıkmış, çıkışta bende yanlarına koşup bunun acısını çıkarıcam tabii...
Gelelim bu sabaha;
Sabah 11.30 gibi evi aradım, kuzum açtı telefonu. Gündelik konuşmamızı yaptıktan sonra aramızda geçen konuşma şöyle oldu;
-Bayramın kutlu olsun aşkım, bebeğim
-Teşekkur ederim anne,
-Seni konsere götüreyim mi bu akşam?
-Babamın konseyine mi? ( bebekken r'leri bastıra bastıra söyleyen kuzu, bu aralar r'leri söylemiyor nedense.. )
-Yok aşkım, Pinhani'nin konseri varmış, "hele bi geeeellll...diye şarkıları var ya ( bu arada bu akşam 18:00'de Göztepe Özgürlük arkında Pinhani Konseri varmış)
-Babamın konseyine götür..
-Tatlım babanın konseri yok ki, sor babalım var mıymış
(Bizimki pıtır pıtır babasının yanına koşup soruyor, ben de telefonda duyuyorum:)
-Baba senin konseyin var mı?
-Yok oğlum, neden sordun?
- Hıı o zaman başka konseye gitcez biz
- Nereye gideceksiniz?
-Helee bi geeeellll ....
Ve evet sonuç itibarı ile derdini anlattı mı anlattı:))) Pinhani'yi Kavak Yelleri dizisinden biliyor, hem hamileliğimde, hemde bizim kuzu doğduğundan beri seyrettiğim için o da sayemde dizinin olduğu günler geç yatıyordu.(saatleri ok geçe alınmadığı zamanlarda tabii) şimdi dizi biteli çok oldu ama şarkıları bizim evde hala unutulmadı:)) hatta isimlerini bile hatırlıyor:)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder