Kıyma mı Pişmaniye mi?

Geçenlerde markette,  kasadan geçerken, pişmaniye gördüm dayanamadım aldım. Genelde bu tür yöresel ürünlerini şehirlerine  gittiğimde veya oradan geçiyorsam almayı seviyorum. Ama  nedense hem canım çekti hemde Uğurcan yiyecek mi diye merak ettim, aldım. Eve gelince bizimki "yicem" dedi. Verdim, oturdu salondaki koltuğa bir güzel yedi:)

vaaayy ne kadar çok uzuyor bu...

hmm çok güzelmiş ,avuçlayalım:)

bir de yanında meysu (meyvesuyu) ohhh daha ne olsun:P

Ertesi gün okula giderken yine istedi,  bende diğer çocuklarla birlikte yesinler diye koydum çantasına.. Ama okulda öğretmenleri üstlerine dökülür diye vermemiş çocuklara. Paket aynen gerisin geri eve geldi.

Neyse efendim, bizim kuzu eve geldikten bir süre sonra birdenbire tutturdu "anne kıyma yicem" diye...
Dedim oğlum ne kıyması , o öyle çiğ yenmez.Senin canın köfte mi istedi? Gel ben sana köfte yapayım falan diyorum yok diyor illa kıyma yicem...

Sonunda dedim ki, vereyim bakayım şuna kıymayı ne yapacak?  Tam buzluğu açtım "tamam  gel bakalım kıymaya" diyordum ki bizimki geçti dolabın önüne"hayıyy oydakini diil" dedi. Oğlum kıyma burda ya dedim.."hayıyy" dedi. Bende  jeton düştü bu kıymadan bahsetmiyor diye. "Oğlum nerde kıyma" dedim. Buzdolabının üstünü gösterdi.  Bir baktım pişmaniye:))))

Meğerse kırk yıllık pişmaniye  oğlumu dilinde olmuş kıyma:))) Neden kıyma adı verdiğini bulamadım ama acaba diyorum bir gün önce yaptığımız ekşili köftenin kıymasını ona yoğurtmuştum ondan mı? :))

 Neyse sonunda doğrusunu öğrettim, tekrar ettirdim. Umarım öğrenmiştir ama ben çok güldüm:))