Bloğuma yazmayalı epey olmuş:( Aslında kendi kendime genelde en sakin günüm olan Cumartesi günleri yazmaya karar vemiştim ama ne olduysa, ilk Cumartesi oğlum işyerime geldiği için vakit bulamadım sonrasında da nedense içimden gelmedi yazmak... yazmak ne kadar değişik bir duyguysa yazmak isteyip de yazamamak da bi kadar tuhafmış:))
Aslında gün içinde aklıma gelen aaa unutmayayım bu da yazayım diye bir sürü şey geliyor ama sonra kalem kağıt bulup not almak yerine, nasıl olsa unutmam psikolojine girip unutmak tam benlik birşey. Neden bu kadar çok aklıma güveniyorum ve neden her seferinde yolda kalıyorum hayret:) Daha da enteresan yanı unutacağımı bile bile ısrarla not almıyor olmak:))) Sanırım buna da tembellik deniyor....
:) Bende kızım Güneş'e dair günlük tutuyorum. İlk başlarda senin gibi düşünüp unuturmuyum ya unutmam dedim. Ama yazmaya koyulduğumda ya tarihini çıkaramadım ya da o tarihde ne olmuştuda takıldım kaldım. 2012 den bu yana masa takvimime bana anımsatacak kelimeler ile not alıyorum. Hem tarihde, hem de olaylarda ıskalamıyorum artık. Boş vakti yakaladığım an, geçiyorum bilgisayar başına takır takır yazıyorum. Sana tavsiye ederim. Masa takvimine yada ajandana not al :))
YanıtlaSilNucancım, masa başında olsan yazıcam ama bu tur şeyler genellikle ya yemek yaparken ya da oğlumu uyuturken aklımdan geçiyo. tabii o sırada ben bunu unutmayayım diye mecburen aklıma yazıyorum ve hoop uçuyor:))) mümkün mertebe her hoş anını fotoğraf veya videoya çekmeye çalışıyorum bende... ama tabii yazmak başka birşey.. Senin blogun ne?
Sil