Gerçi kar yağmadan bir gün önce soğuğu gelmişti. Sabah arabaya binerken ön cam buzlanmıştı. Ama sadece ön cam:)
Yüksek kesimler daha ziyade Uludağ gibi oldu ama bizim gibi sahile yakın yerler karı 1-2 gün görebildik...
İlk kar yağdığında iş çıkışına denk gelmişti ve ben eve gidene kadar yolda pek birşey yokken birden bire yarım saat içinde her yer bembeyaz olmuştu. Akşam falan dinlemedik giyindik sarındık Akşam 8:30 gibi attık kendimizi sokağa... Oğlumun, farkında olarak, karla ilk tanışmasıydı bu. Daha küçükken de Uludağ'a gidip kızakla kaydırmıştık ama karın ne olduğunu ilk kez anladı. İlk kez camdan bakıp "aaa kar yağıyor" dedi.
Karlara yattı, karlarda emekledi, kartopu yaptı bize fırlattı:) Artık kar dediğimizde neden bahsettiğimiz anlıyor:)) Zaten iyi ki ilk yağdığı akşam çıkmışız. çünkü ertesi gün hiçbirşey kalmamıştı geriye...
Dedim ya iyi ki çıkmışız:) ve tabii ki iyi ki cep telefonları resim çekiyor:)) yoksa güzel anlarımızın çoğu için bölük pörçük hafızalarımız kullanmak zorunda kalacaktık.
Ben küçükken annem sürekli her tatile gittiğimizde, yolda yürürken sürekli ama sürekli "bir durun,poz verin, resim çekicem" diye tutturduğunda kaçacak yer arar ve canımızdan bezerdik. Meğer annelik böyle birşeymiş. hiçbir anını kaçırmamak için kayıt altına alma dürtüsüymüş bu:))))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder